Je kunt verwachten dat begin november regenachtig is, maar de storm Ciaran kwam nogal ongelegen.

Op donderdag 2 november 2023 ging de reis naar de Expohal in Houten. Buurvrouw Hannie stelde even haar accu ter beschikking om de motor in de aanhanger te lieren. Je ziet aan haar kapsel dat het al fiks waait. ;)

Ik vertrouwde onze kleine Hyundai niet genoeg om de aanhanger veilig door de storm te trekken. Micky stelde gelukkig zijn solide bus ter beschikking …

… en dat was terecht want de wind was echt heftig. Gelukkig kon ik de motor droog in- en uitladen; scheelt veel onnodig poetswerk.

Weer een bijzonder moment want deze vriendelijke jongen was de eerste onbekende die de motor ooit (ooit!) op de foto zette.

Ook wel grappig: toen ze bij aankomst mijn compacte aanhanger zagen werd ik gevraagd of ik een minibike kwam brengen. Nou … niet echt. ;)

Ik zag direct deze prachtige motor die ik nog niet in de line-up van BigTwin had gezien.

In die line-up – maar liefst 102 motoren – kwam ook die van mij niet voor. Ik wilde dat bewust niet: de show moest de primeur hebben, niet het internet.

De motor werd erg positief ontvangen en kreeg een prominente plek toegewezen.

De zogenaamde ‘specs sheet’ was erg beperkt maar vermeldde gelukkig wel deze website, die toch nét wat meer info verstrekt.

De V8 was omringd door indrukwekkende ‘design studies’. Ik noem ze zo omdat ze geen kenteken hebben en dus niet de straat op mogen.

Linksachter zie de ‘The Crown’ van Dirk Oehlerking, gebaseerd op de R18 van BMW. En op de voorgrond de bijzonder verfijnde elektrische motor genaamd ‘Murata’, van Ruben Mellaerts. Echt een prachtding, ook al is-ie elektrisch. ;)

De R18 is sowieso een indrukwekkend blok. Deze, ‘The Manager’, is ook zo’n beest. En eentje waar je bovendien de weg mee op mag; toch wel een pré.

Oude Bekenden waren ook al van de partij. Op de achtergrond zie je Onno ‘Beserk’ Wieringa, journalist en mede-organisator van de BigTwin Bikeshow, en op de voorgrond de Duitse fotograaf-journalist Horst Rösler, van wie je ook een aantal foto’s ziet in dit bericht.

Caféracers, ik hou er van. Simpel, zwart en stoer. Zóveel beter dan de donor: de nogal karakterloze Honda Silver Wing, uit begin jaren ’80.

Dit geldt ook voor deze ombouw van een Yamaha XV920; ook zoveel bruter dan het origineel.

Het was een fijne reünie met Vic en Lin Jefford, van Destiny Cycles uit Engeland. Ik ken ze al ruim 20 jaar, en dit keer kwamen ze met een fraaie hardtail Harley Sportster, met een voorvork gemaakt van een Model T Ford.

Uiteraard kan ik niet alle motoren tonen en bespreken. Hier een zogenaamde ‘high neck’; op het fijne zwart na niet echt mijn ding maar wel erg markant.

Zaterdagochtend bezochten Erwin en ik de show; hij met zijn zelfgebouwde zijspan, ik met m’n vertrouwde pekel-Busa.

Ik stond ingeschreven in de categorie ‘Freestyle’, en mocht bij binnenkomst de motor tien meter naar voren plaatsen, in Winners Plaza.

Op vrijdag 3 november was het al erg druk op de show; dit had ik niet echt verwacht omdat het een ‘gewone werkdag’ was. Special Guests waren die dag mijn zus Cécile en neef Pim.

Op zaterdag en zondag was het een komen en gaan van bekenden. Hier mijn broer Godfried, neef Pieter en neefje Jonas. Motorshows horen natuurlijk bij een goede opvoeding.

Foto: Emma Nijs

Hier poseer ik met mijn motorrijdende neven Godfried en Wilbert …

… hier herkennen we buurvrouw Hannie …

… en mijn steun en toeverlaat Frederiek.

Het was onbegonnen werk om iedereen te laten poseren bij de motor; excuus als je er wel was en niet op de foto staat. :(

Hier zie je mijn vriend en oud-collega René Kijne. Hij heeft niets met motorfietsen maar wel met gekte. En dat is motorbouwen.

Over gekte gesproken: mijn maffe vrienden van vroeger (en gelukkig: nu!). Met mijn zeeer goede vriend Simon (rechts naast mij) en daarnaast V8-projectaanjager-van-het-eerste-uur Koen.

Mijn broer Godfried houdt net als ik van fotografie, en zoekt de bijzondere perspectieven.

Foto: Godfried Nijs

Onno vroeg me om een presentatie te geven op het podium.

Foto: Horst Rösler

Zoveel koppel op tapijt overbrengen is best een uitdaging. De oprijplaat hield het gewicht gelukkig …

Foto: Godfried Nijs

… maar ik dus bijna niet. De onderkant van het frame bleef haken op de rand van de oprijplaat, ik wilde de onbalans corrigeren maar zette mijn voet neer … in een gat want de plaat bleek te smal. Tja.

Foto: Horst Rösler

Spiegel verdraaid maar verder gelukkig geen schade. Ik kon m’n praatje gewoon houden. :)

Foto: Godfried Nijs

Spannend en leuk, voor geïnteresseerd en vakkundig publiek.

Foto: Horst Rösler

Ik vertelde onder andere over de water-methanolinjectie, waarvan de achterbrug het reservoir is …

Foto: Horst Rösler

… en afsluitend was er nog een interview op film.

Foto: Mirjam Jentjens

En dan moet je nog het podium áf. Het frame schaafde (uiteraard…) weer maar het ging ditmaal goed.

Foto: Horst Rösler

Intussen was het drukker geworden op Winners Plaza.

Omdat ik de specs sheet wel erg beknopt vond, deelde ik wat meer info op drie A4’tjes. En die werden erg veel bestudeerd, en gefotografeerd.

Pagina 1 …

… en 2 …

… en 3. Inclusief de vermogensdiagram, en een QR-code naar deze site.

Het was een drukte van belang rondom Winners Plaza …

… en een drukte van belang met bekenden. Deze foto viste ik van bigtwin.nl. Hierop zie je onder andere mijn neef Finn (naast de paal, met bril), daarnaast Jan, dan ik, dan Helen en Marcel, en rechts, met beker, Marc.

Super leuk hoe echt tientallen vrienden, familieleden, motorbouwers, collega’s en (oud-)studenten kwamen kijken. Waarvan veel eigenlijk niets met motorfietsen hebben. Of hádden. ;)

Foto: Onno Wieringa

Op zondag 5 november was de prijsuitreiking.

Foto: Finn van den Hoogen

Wat ik echt tóp vind aan deze motorshow is dat de motoren die een prijs winnen ook echt rijdend het podium op moeten. Dat lijkt misschien vanzelfsprekend maar veel showmotoren, in Nederland en zeker in het buitenland, hebben niet alleen geen kenteken, ze doen het ook niet eens.

Krijg je de motor niet gestart en moet je duwen, dat word je echt voor gek gezet en achtervolgd door de gevreesde ‘Kip’.

Foto: Onno Wieringa

Hoe leuk en terecht ook: toch fijn dat mijn motor startte. Want zoiets wil je écht niet. ;)

Foto: Horst Rösler

De foto zegt het al: de absolute hoofdprijs, winnaar ‘Best of Show’! Wat een eer, tussen zoveel nationale en internationale kwaliteit.

Foto: Horst Rösler

Krassend reed ik het podium op. ;)

Zo trots!

Foto: Horst Rösler

Praatje …

… en de mooiste award die ik ooit heb gewonnen, en ik heb er al 25 van de CBX. Deze is gemaakt van RVS door voormalig winnaar Toine van Lieshout van Phoenix 3D Metaal.

Foto: Finn van den Hoogen

Echt een beauty.

Rots in de branding sinds vele jaren, Peter Scheepers, vierde mee.

Foto: Finn van den Hoogen

Heel speciaal ook dat Melissa Sarembe, de dochter van Klaus er was. Ook zijn DNA zit volop in mijn motor.

Een groepsfoto met dierbaren: v.l.n.r. Peter, Joe, Micky, Frederiek, Finn, Hannie, Aldert, Melissa en haar vriend.

Bondgenoot Niels schitterde door afwezigheid. Dat was heel jammer.

Foto: Aldert Tjoelker

Het was echt een emotionele dag. Ruim twintig jaar de gekte van je man doorstaan is niet niks.

We probeerden de motor eens krasvrij van het podium te krijgen; hiervoor moest halverwege de plaat opgetild worden. Want de motor optillen … nou … niet echt. Zélfs niet door Micky. ;)

Nog even poseren met directe concurrent Dirk Oehlerking. Hij won ‘onze’ categorie Freestyle.

Wat een treffend voorbeeld is van Oudhollandsch Polderen: iedereen wat gunnen. Want helemaal logisch is het niet, om Best of Show te winnen en tweede te worden in je eigen categorie. ;)

Er stond een hele set prijzen voor me klaar, en dat moest even gefotografeerd worden.

Zonder mij erbij: oké …

Foto: Marley van Baaren

… mét mij erbij: tikkie ongemakkelijk, zoals je ziet. ;)

Foto: Onno Wieringa

Even nog op de gevoelige plaat met het prettig gestoorde brein van de show, Onno.

Foto: Horst Rösler

Zondagavond werd ik ondersteund door Micky, Marley (l) en Finn (r). Echt een erg fijn team.

Ik had, onder andere, een prijzengeld van €1.500,- gewonnen, in de vorm van Zodiac-vouchers, en mocht uit vier kilo aan catalogi spulletjes uitzoeken. Dat viel gek genoeg nog niet mee want ik behoor niet tot de  doelgroep van Zodiac: de Harley custombouwer. Motoronderdelen en aanbouwspul zoals sturen, spiegels, stickers en bling zijn niet aan mij besteed. Ik fabriceer dat allemaal zelf dus …

… ik koos ervoor om getrakteerd te worden op Amerikaanse gereedschappen, meetinstrumenten en poetsmiddelen. Thanks Zodiac! :)