Sinds update 12, november 2022, is er weer veel gebeurd. Tijd voor … een update! Dit is de laatste over de bouw van de motor; daarna volgen de shows. :)
Alle hittebestendige keramisch gecoate delen (uitlaten, hitteschilden en turbinehuizen) zijn opnieuw gestraald en gecoat.
De definitieve opbouw kon beginnen.
Peter legde een compleet nieuwe kabelboom aan.
En toen was daar een onverwachte koelvloeistoflekkage. Damn.
Op een plek waar ik dus nooit meer bij zou komen …
… zonder voor de zoveelste keer het frame te splitsen om de lekkende voorplaat te kunnen verwijderen. Ik was een pakking vergeten rondom een loos koelvloeistofkanaal; ik heb deze afgedopt. Dit overkomt me niet nogmaals.
Ook installeerde ik maar meteen een nokkenassensor. De data hiervan kan ik, op een later tijdstip, aan het motormanagement voeren en daarmee sequentieel benzine inspuiten. Anders gezegd: per cilinder per toerental de hoeveelheid benzine bepalen. Ik verwacht hier veel van bij het toekomstig tunen: efficiëntie en vermogenswinst.
Plaat er weer op, verse krukas-keerring, waarvoor ik een ‘special tool’ fabriceerde.
Verse uitlaatpakkingen, uiteraard.
Ondertussen had ik de garage al geprepareerd voor de komst van de hefbrug …
… die ik samen met steun en toeverlaat Micky naar huis verscheepte.
De brug paste als een bus.
Ik zaagde het gat om goed bij de onderkant van de motor te kunnen komen.
Op hoogte…
… en ingeklapt, voorzien van een dikke plaat aanhangwagen betonplex. Vlak en sterk, voor momenten dat ik de hefbrug niet in gebruik heb.
19 mei 2023: de verhuizing van de V8. Een heel bijzonder moment. Feestelijk maar ook wel een beetje treurig en onwerkelijk, na zoveel jaren. De motor woonde sinds oktober 2011 bij Peter: maar liefst 11 jaar en 7 maanden.
De werkplaats oogde verlaten. Maar een week later had vol in gebruik, alsof de V8 er nooit had gestaan. Ook weer prima.
Voor het eerst echt ‘buiten’. Maar nog zeker niet officieel in de openbaarheid …
… want hij verhuisde naar KustomBart in Apeldoorn, die in zijn werkplaats laktechnisch de laatste puntjes op de i zette.
En ja, daarvoor moest de motor voor de zoveelste keer uit elkaar.
Zo wilde ik ook de startmotor in stemmig zwart.
Bart voerde de schakering van glans en ruw tot in de kleinste details door. Hier zie je het nieuwe achterlicht, met remlicht én kentekenverlichting geïntegreerd. Superklein, en met E(uropese) goedkeuring.
Op 4 juni kon ik het glansmatte resultaat ophalen.
Bart en ik vierden het eind van deze fase met een goeie Döner, in een tent waar sfeer blijkbaar niet zo belangrijk is.
Op 4 juni 2023 kwam de motor eindelijk thuis, voor het eerst sinds de start van de bouw. Frederiek had de garage versierd.
Het zag er eigenlijk best vertrouwd uit.
Thuis ging het afwerken gewoon door. Uit een blok aluminium …
… via de verdeeltafel …
… vervaardigde ik twee nieuwe stuurdelen …
… die veel beter aansloten op de voet van de spiegels.
Ik bedacht een systeem om ook de beide flessen in de paintjob op te nemen.
Afgeplakt en gestraald.
Nu ook een consequente mix van glans en mat. Op de plaats gehouden door nieuwe leren straps, in stijl met het zadel.
De geglasparelde kleppendeksels en turbo’s bleken helaas erg besmettelijk voor vet te zijn. Ze zagen er in no-time niet meer uit.
Dus weer laten stralen …
… evenals de turbinehuizen van de turbo’s.
Uiteraard weer bij Gacon.
Post-apolcalyptische setting, zo’n straalcabine.
De oppervlakte oogt harder, en dat is het ook.
Josef Siebers kwam op bezoek om een probleempje met de koppeling te verhelpen.
In de garage installeerde ik een lier om de motor gecontroleerd naar binnen te kunnen krijgen.
Ik verlengde het snoer van de besturing tot 10 meter, en voegde een extra aan-schakelaar toe.
Om zeker te zijn dat de lier op het juiste moment stopt – niet onbelangrijk… – monteerde ik een noodstopschakelaar bij het voorwiel.
Gemak dient de mens. En veeel beter te controleren dan duwen.
Peter Scheepers kwam nog een ochtendje langs om een kleine storing met de m-Unit te verhelpen.
Half augustus was het eindelijk (ein-de-lijk!) eens een mooie dag om m’n drie paardjes kennis met elkaar te laten maken.
Eind oktober reed ik naar Breezand en bezocht daar dragrace expert Joeri Woudenberg, eigenaar van Technomotion. Hij gaat in het najaar meedenken over het vervolg van de motortuning. Daar kijk ik erg naar uit.
Professioneel lakpolijster Stijn Vervuurt nam de lak nog eens goed onder handen. Dat lukte in eerste instantie niet omdat het te koud was in de garage: de condens na het polijsten veroorzaakte ongewenste strepen op de lak.
Ik moest daarom een dag lang de temperatuur in de garage fiks opstoken. Nog niet zo eenvoudig, in het najaar, maar het lukte.
Stijn werkte, als een chirurg, kleine oneffenheden weg.
Check! :)
Het was, na 20 jaar, hoog tijd om de aanhangwagen eens goed onder handen te nemen.
Zo waren de banden niet meer helemaal meer oké. Maar alleen als je heel goed kijkt. ;)
Nieuwe lichtmetalen velgjes gescoord, en er de beste all-season Michelins opgelegd.
Omdat het totaalgewicht van mijn aanhanger plus V8 ruim 880 kilo bleek te zijn – 750 kilo is toegestaan… – besloot ik deze om te bouwen van ongeremd naar geremd. Dus een gebruikte geremde aanhanger gekocht…
… en met Micky naar het constructiebedrijf gereden waar hij werkt.
Takelen …
… demonteren …
… slijpen en lassen …
… en na een lange dag knutselen heb je dan een ongeremde aanhanger voor de verkoop …
… en een geremde voor eigen gebruik. Thanks, Micky! :)
Nog even alle stekkers vernieuwd; die hadden ook wat regen meegemaakt, in de loop der jaren.
Huif er weer op, fancy stickers, en een setje nieuwe spatborden.
Ik was helemaal klaar voor de journalisten en shows! Zie volgende bericht hier.