21 november 2009: na zeven jaar en twee maanden (!) was het dan zo ver: behalve dat de V8 op de wielen staat, is ook de elektronica zover dat de motor een testrun kan maken. Op de foto zie je de stand van zaken ;-)
Niels nam z’n hutkoffer met laptop, multimeters, krokodillenklemmen, zekeringen en een oscilloscoop mee. Linksboven zie je de kersverse computer* die hij ‘from scratch’ en helemaal op maat heeft gebouwd.
* De eerste computer verloor twee maanden geleden, bij de eerste intensieve test, het leven. Oorzaak: door plaatsgebrek bij inbouw moest een grote connector worden losgesoldeerd en verplaatst. Daar kon de multilayer printplaat niet tegen, zoals Niels al vreesde. Hoort erbij.
Met de hand aan de gashandle en volledig geconcentreerd: controleren of de gasklepsensor het juiste signaal naar de computer geeft. Want het is best een belangrijk onderdeel, zo’n goed werkende gasklepsensor.
… want de eerste start ging gepaard met veel knallen, vlammen en rook. De computergestuurde ontsteking en injectie was nog niet optimaal ingesteld en dat zorgde voor ontbranding in de uitlaat.
De streepjes in de foto werden veroorzaakt door de enorme vibraties die de cameraopnames stoorden.
Starten – bijstellen – starten – bijstellen. De acht meters worden aangestuurd door sensoren die her en der in de motor gebouwd zijn.
De motor liep aanvankelijk op vier, daarna op zes en tot slot op acht cilinders. Steeds meer meters bleven in acceptabel bereik.
Uiteindelijk trokken we een fles Russische sekt open: de rode kleur ervan symboliseerde het bloed, het zweet en de tranen.
Er moet nog veel, nog heel veel gebeuren voordat de motor de weg op kan. Maar dit was absoluut een belangrijke en succesvolle stap: It Is Alive!
Ter compensatie van de vage foto’s:
Update 5 september 2010: lees het vervolg van deze motorbouw hier.