De tweede show die ik bezocht was de CustomBike Show in Bad Salzuflen, Duitsland. Net als de BigTwin Bikeshow toonaangevend in Europa.
Ditmaal geen zware storm, zoals in Houten, maar er stond wel winters weer aan te komen. De V8 is zwaar maar voor de zekerheid ook nu weer een extra setje spanbanden over de achterbrug. Better safe then sorry.
De reis verliep voorspoedig, en Bad Salzuflen lag er winters bij.
Vertrouwde gezichten en vertrouwde motoren: de prachtige ‘Murata’ van Ruben Mellaerts stond weer gezellig in de buurt.
We kregen een mooie plek, pontificaal bij de ingang.
Een van de weinige motoren met een kenteken was deze Boss Hoss. Deze V8 was de feitelijke aanleiding van mijn project, met de vraag: ‘kan dat ook anders?’
Het was echt een reünie: ‘The Crown’, van Dirk Oehlerking, stond ook te shinen.
Ik was erg onder de indruk van ‘Miss Penny’, de creatie uit 2020 van Jimmi Mannaia. Niet alleen met een kleine turbo en een heel futuristische styling …
… maar ook met een heel bijzondere en prachtig vormgegeven naafbesturing. Wonderschoon.
En dan deze Moto Martin CBX, gebouwd door ExtremeBikes. Agressief gestyled, en met een dikke achterband. Bijna (bijna!) zo mooi als een Spondon CBX.
Ik weet het, caféracers zijn al een beetje uit de mode. Maar ik kan het niet laten. Weer een XV920 als basis, en kijk eens naar die fraaie uitlaat.
Dit kun je maken van een BMW K100, zo ongeveer de degelijkste motorfiets die er is. Let ook op die enkelzijdige achterbrug en seatpipe. Beide motoren zijn van Brückner.
Helemaal te gek vond ik deze BMW ‘Hercules II’. Een boxermotor maar dan op steroids, puur gemaakt voor snelheid. Kijk hoe mooi die luchtfilters naar binnen gewerkt zijn, hoe ver de vorkpoten door de kroonplaat steken, en de extreem korte veerweg voor: allemaal om zo compact mogelijk te zijn, en daarmee zo min mogelijk wind te vangen.
En dan nog even lachgas-injectie erop, waarom ook niet? ;)
Deze motor heeft op de sprintwedstrijden in Glemseck alles gewonnen. Geen wonder: 200 meter afleggen onder 5 seconden, en dan met 200 km/uur.
Van smal naar breed: een 400mm (!) brede achterband. Ook ik had de keuze om breder dan mijn gekozen 300mm te gaan maar vind die wielen er dan meer uitzien als een regenton dan als een wiel. Ik ben dus niet ‘all the way’ gegaan met het concept ‘More is More’, maar met reden.
De show werd erg goed bezocht.
Grappig om af en toe mee te luisteren met de commentaren. :)
De extreem steile balhoofdhoek werd opgemerkt.
Ik maakte nieuwe vrienden: motorbouwers, docenten motorvoertuigentechniek, tot en met de ANWB.
Op het podium werden af en toe motoren voorgesteld, maar ook brommers. De kwaliteit van deze bouwsels lag erg hoog, en kan zich absoluut meten met de motorfiets custombouw.
Neem deze ‘Schwalbe 74’, van René Fiedler. Gebaseerd op een Simson Schwalbe uit, ja, 1974. Met twee enorme remschijven voor en eentje achter. Heerlijk over the top.
In het midden een vertrouwd gezicht: motorjournalist Horst Rösler.
Omdat het zo maar zou kunnen zijn dat ik het podium op moest, had ik vooraf een kleine berekening gemaakt over de maximale hellingshoek. Een knik van 15 graden is het uiterste zonder te schrapen.
Dit podium had een slimme oprijplaat, met een beginboog naar beneden en een bollende eindboog.
Maar meten is weten, en dit zou helemaal goed moeten komen.
Zondag voormiddag werd ik gebeld: ik had ‘Best Engineering’ gewonnen, top!
Kort voor de prijsuitreiking verzamelden de motoren zich bij het podium. Waaronder deze bizarre creatie, met het hele blok rondom het voorwiel, winnaar van ‘Craziest Bike’.
En ja, ook de Simson stond erbij. Meer dan terecht.
Het was druk bij de uitreiking. Veel gespannen smoeltjes.
Mijn goede vriend Micky was intussen ook gekomen.
Vooraf werd mij te kennen gegeven dat ik op het podium geen burn-out mocht maken. In tegenstelling tot de show in Houten werden er sowieso nauwelijks motoren gestart.
Ik reed de motor probleemloos naar boven. Want duwen: no way!
‘Best Engineering’. Yes!
Photo: Horst Rösler
‘Miss Penny’ moest door drie man het podium opgeduwd worden. Geen ‘kip’ te bekennen hier. ;)
Echt een kunstwerk. Je ontdekt telkens nieuwe designpareltjes in deze motor.
‘Best of Show’ werd deze Harley. Ik was er drie dagen straal langsheen gelopen. Maar ieder z’n ding.
Micky poseerde nog even tussen de dames van de podiumact ‘The Fuel Girls’. :)
De afbouw van de show was vertrouwd chaotisch. Busjes, vrachtwagens, aanhangers, motoren, alles door elkaar.
De motor stond net in de aanhanger toen we ineens ‘gezoutstraald’ werden. Blijkbaar had een of andere idioot bedacht dat er op dát moment een strooiwagen z’n ding moest doen; die witte korrels in de velg is dus zout. En het zat echt overal. Zo’n timing, echt niet te vatten.
Op de terugweg was strooien nog zo gek niet. Het begon steeds harder te sneeuwen. Maar de kleine Hyundai bracht me veilig thuis.
De volgende dag trakteerde ik de aanhanger op een douchebeurt.
Daags erna vond ik op de – tot dan toe voor mij onbekende – website bikebound.com een echt interessant verslag van de show, met zeer goede foto’s. En natuurlijk vervolgens, want zo gaat dat, voorzien van de meest idiote comments; een reden voor mij om eigenlijk nooit op dergelijke sites te komen. Extreme domheid verdraag ik slecht.
Maar de messcherpe reactie van ene Allora trof me echt. En voor het eerst in jaren heb ik op een forum een reactie geplaatst.